1933’te kurulan Doğu Türkistan Cumhuriyeti hakkında Türk hükümetinin yeterince bilgi sahibi olmadığı Türk arşiv belgelerinden anlaşılıyor. Dönemin Türkiye Dışişleri Bakanı Tevfik Rüştü Bey, Doğu Türkistan ile ilgili bilgileri Sovyet sefiri M. Suriç’ten almıştır ve Türkiye’nin ana siyaseti Sovyet Rusya ile iyi geçinme üzerine kurulmuştur. Suriç’ten alınan bilgiler şöyledir: "Şarki Türkistan’da faaliyette bulunan başlıca iki grup mevcuttur: Bunlardan biri Uygurlardan sabık Hoten Emiri Sabitüddin Molla’nın riyaseti alında olup Enver Paşa’nın mensuplarından Mustafa Ali Bey, Ahmet Şefik Bey ve Mahmut Nedim bey beraberinde bulunmaktadır. Bu grup İngilizlerle münasebettedir. Grubun programı şiddetle klerikal olup tamamen teokratik bir idare tesisi taraftarıdır. Esas itibarıyla panislamist ve pantürkisttirler. Bunların elyevm vaziyeti pek iyi değildir. İkinci gruba gelince, başında Hoca Niyaz bulunan ve Çin vahdeti içinde bir muhtariyet tesisine taraftar olan bu grup, Çin’in Urumçi valisi ile müştereken hareket etmektedir. Son alınan haberlere göre Çang isyanını bastırmış olan Urumçi valisinin vaziyeti kuvvet kesbetmiştir. Birinci grubun maksadı İngilizlere alet olarak Sovyet Rusya’ya karşı Şark’ta bir Etat Tampon tesisidir. Şeyh Sait İhtilali, Türkiye’ye karşı niçin ve nasıl çıkarılmış is,e bu hareket de Rusya’ya karşı aynı sebeple ve aynı şekilde yapılmakta ve Şeyh Sait İsyanında müessir olan harici tesirat burada da aynen kendini göstermektedir. Japonlar da bu maksatla İstanbul’da çalışmakta ve Morski isminde bir şahıs Müsavatçılar vasıtası ile matbuat üzerine tesir yapmakta ve Muharrem Feyzi Beyin Akşam gazetesinde intişar etmiş olan konferansı da bu meyanda bulunmaktadır’. Hariciye vekili Tevfik Rüştü Bey, Sovyet Rusya ile iyi geçinme siyaseti benimsediklerini söyleyerek : ‘Şarki Türkistan’da istiklal hareketi henüz müstekir bir şekil almaktan uzak gibi görünmektedir. Ecnebi tesirlerin faal rol oynadığı ve efkar-ı umumiyemizin hassasiyet göstermektedir. Son seneler zarfında Orta ve Uzak şarkta milliyetperverlik cereyanlarının kuvvetlenmesi tesiri ile Şarki Türkistan’da tezahür eden bu hareketleri de, bilhassa aynı ırktan olan bir cemaata taalluk etmesi itibarıyla memnuniyet ve takdirle karşılarız. Ancak bu hareketin dini irticaın ve klerikal umdelerin şeklinde olması veyahut herhangi ecnebi hükümetin muayyen bir maksadına alet ittihaz edilmesi noktası din ve devlet işlerini tamamen ayırmış olan rejimimizin esaslı prensiplerine hiç uygun olmayacağı şüphesizdir’ şeklinde ifade de bulunmuştur. Türkiye, doğu Türkistan’daki hareketin dini bir nitelik kazanmasından, açıkça belirtmese de kurulan devletin İngilizlerin oyuncağı olmasından endişe ediyordu. İzmir Tire’de doktor olarak çalışan Enver Paşa’nın adamlarından Mustafa Ali, Hindistan ve Doğu Türkistan’a gitmiştir. Türkiye Dışişleri 1934’te ondan Doğu Türkistan Cumhuriyeti kabinesi hakkında bilgiler almıştır. Bu yıllarda Türkiye’nin henüz İsa Yusuf Uygur’a (Alptekin) güvenmediği ve yeterince tanımadığı da anlaşılmaktadır. Dr. Mustafa Ali’nin verdiği bilgiye göre kabine şu kişilerden oluşuyordu: Cumhurreisi: Hoca Niyaz Hacı: Kumul vilayeti hanı idi. On yedi arkadaşı ile önce Çinlilere karşı isyan etmiştir. Başvekil: Sabit Abdülbaki. Türkistan’ın dini reislerindendir. Bu adam Hindistan, Hicaz, Mısır ve Türkiye’yi dolaşmış ve seyahat etmiştir. Hariciye nazırı: Kasım Can Bey. Urumçi’dendir. Yüksek tahsili vardır. Dâhiliye nazırı: Yunus Sadi bey. Nankin’de okumuş ve İlahiyat doktorun olmuştur. Rus mekteplerinden birinde de okumuştur. Eskiden Kağşar valisinin muavini idi. Maarif nazırı: Abdülkerim Mahdum. Muallim mektebi müdürüdür. Maliye nazırı: Ali Ahunt Bay. Zengin tacirlerden. Harbiye nazırı: Kırgız aşiret reislerinden. Muharip. Adliye ve mezahip nazırı: Zarif Kari. Sıhhat nazırı: Abdullah Han. Rus Türkistan’ından. Rus mektebinde okumuştur. Hilal-i Ahmer reisidir. Ticaret ve arazi nazırı: Abdülhasan Hacı. Nazırlar heyetine memur: Hacı Alem Ahunt.