Yıl dört mevsim on iki ay ve 365 gün. Ama bunların içinde bir ay var ki bizim için hem hüzün, hem sevinç, hem neşe, hem keder ve bize çok şeyler yaşatan aylardan biri MAYIS.. Başlangıcında 1 Mayıs’ı yaşıyoruz. Yine bize BAHAR BAYRAMI diye tanıttıkları ve yıllar yılı öyle kutlanagelen bir gün ama yıllar içinde 1 Mayıs İşçi Bayramı. Birlik Beraberlik Dayanışma ve Emek Günü olarak kutlanan günlerden biri oldu. 1 Mayıs 1977'yi unutmak mümkün değil ama hatırlamakta bizim için hüzün sayılır. Sonra ardından 6 Mayıs geldi.. Ve darağacına verdiğimiz üç fidan. Unutulmazlar arasına girdi. Bu değerlileri anıyor ışıklarda kalsınlar dileğinde bulunuyorum. Tarihler 7 Mayıs’ı gösterdiğinde çok sevdiğim değerli babamı Yusuf SARIOĞLU’nu toprağa vermenin üzüntüsü, yüreğimde sızısı geliyor her an aklıma. Kayıplar ne kadar hüzünlü olsa da yine aynı gün dünyaya gelen yeğenim Melek Gülem’in yaşamımıza katılışıyla mutlanıyoruz. Hayat böyle bir şey anlıyorum ki; bir yandan doğum, bir yandan ölüm hep bizlerle içi içe. Kabullenmemek elde değil. Canlılar için yaşam böyle bir gerçeklik taşıyor. Yukarıda belirttiğim tarihlere ilişkin yaşamım içindeki birkaç anektoddan söz etmek isterim. Bir pazar sabahıydı. Babam Yusuf SARIOĞLU piknik yapmayı ve dolayısıyla ufaktan da birkaç duble atmayı çok severdi. Ancak bunu genelde samimi dostlarıyla yapardı. Kahvaltı sonrası piknik sepetini hazırlamamı söyledi. Nevaleleri hazırladım, arabaya bindik; “Nereye?” dedim.. “Banaz köyüne” dedi. “Ahmet Amcanı alalım”. (AHMET ŞAHİN). Evine ulaştık o da hazırmış sanki. Hemen selamlaşıp arabaya atladı. Nereye gidelim dediler, Evrendede dendi. Yönümüzü oraya çevirdik. Vardık piknik yerine güzel manzaralı bir yer bulup masamızı hazırladık. Ateşi yakıp nevaleleri üzerine koyduk. Kadehlerde hazırdı. İçmeye başladılar. Ahmet Amca arada bana bakıp, bardağını gösterip içki teklifinde bulunuyordu. Ben ise kafamı geriye itip hayır işareti yapıyordum. Sonra babamı işaret edip, ben izin alırım dercesine işaretler yaptıkça ben ısrarla hayır deyince babama çatarak, “Sarıoğlu demokratım diye geçiniyorsun, aslan gibi delikanlıyı özgür bırakmıyorsun. Oluyor mu böyle dedi..” Babam da ben kısıtlama yapmıyorum istiyorsa içsin dedi. Ahmet amca kadehi doldurarak yanıma geldi, ben de Ahmet amca ben babamdan çekindiğim için değil bu gün darağacına verdiğimiz üç fidanın anısına içmek istemiyorum deyince.. be evlat söylesene bize, biz niye içelim. Kalk Sarıoğlu deyip masayı toplattı ve ayrıldık.. Bu güzel insan Ahmet Amca (köylüleri Cıbıramat diye anarlar) ile yaşadığımız yine mayıs ayında geçmiş bir anımız var. Banaz’a çeşitli organizasyonlar gelir ve bizler de onlara yardımcı oluruz. Dernek adına, Banazspor adına. İşte bunlardan birinde Ali Haydar Celasun’un ULUSUN TÜRKÜSÜ adlı tiyatroyu Banaz’a getirtmiştik. Mercan Sinemasında kalabalık bir izleyici ile sahne açıldı. Perde olduğunda yazar ve oyuncu beni sahne arkasına çağırdı. Perdeyi hafif aralayıp işaret ederek, “şu foterli amca kim” dedi. Baktım Ahmet Amca.. Anlattım biraz.. Çok hoşlandı. Yahu hocam oyun bitince bu adamla beni buluşturur musun. Karşıma alıp bir kadeh içmek isterim dedi. Olur dedim ileteyim kendisine kabul ederse neden olmasın dedim. Teklifi Ahmet Amcaya ilettim.. O da olur yeğen dedi. Tiyatro bitti ve ben Ahmet Amca ile Ali Haydar Celasun ve eşini de alarak EREN Tesislerindeki restorana götürdüm. Uzun uzun söyleştiler. Ahmet Amca böyle ünlü ve kariyerli bir insanla görüşmüş olmaktan oldukça mutluydu. Ali Haydar Bey ise foterli bir köylünün, masasını onurlandırdığı için müteşekkirdi. Sohbet sabahın er saatlerine kadar sürmüştü... (Konumuzda adı geçen Sayın Ahmet Şahin, (rahmetle anıyorum) gazetemizin bir dönem Yazı İşleri Müdürlüğünü yönetmiş Sayın Av. Ümit ŞAHİN’in babasıdır..) Pek yakında 19 Mayıs ATATÜRK’ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı’nı kutlayacağız. Umuyorum Ata’sına her zaman bağlı olan TÜRK GENÇLERİ bu günde de gerekeni yapacak, şanına yakışır törenle bu büyük bayramı coşkuyla kutlayacaklardır. Hafta sonu seçimler var. Tüm vatandaşlarımızın bu kutsal görevi yerine getirmek için sandığa gideceğinden şüphem yok. Tüm seçmenlerin oylarını kullanarak geleceğimize yön vermelerini bekleriz. Oy vermeden ahkam kesmek olmaz. Tercih sizlerin.. Haydi sandık başına. Her ne kadar adayları bizler belirlememiş olsakta, parti liderlerinin tercihlerini tastikliyor gibi adlandırılsa da ne var ki sistem böyle. Bizler işin en altındakiler olarak bunları istediğimiz yöne kanalize edemiyoruz. Umuyorum ki gelecek yıllarda halkın tercih ettiği ve onların teveccüh gösterdiği adaylar meclise girer ve gerçekten demokratik bir ortam yaratılır, meclise gönderdiğimiz vekiller sadece ülke menfaatleri için çaba gösterirler ortalık güllük gülistanlık olur inşallah.. Haydi hayırlısı diyelim ve pazar günü sandıklara giderek vatandaşlık görevimizi yapalım..