Umut ile bilginin arası giderek açılıyor. Artık günümüzde üniversite sınavına girmek hatta kazanmak önemli değil, iyi bir yerleri kazanmak mesele haline geldi. Bu yıl umudunu üniversite sınavına bağlayanların sayısı biraz daha arttı. Zira sınava girenlerin sayısı tamı tamına 2 milyon 265 bin 902 kişiye ulaştı. Zor bir durum. Tablo oldukça karanlık ve belirsiz. Çünkü bu sayının içinden başarılı olarak çıkabilmek için ilk 100 binin içine girmen gerekiyor. Yoksa önemsiz yerler, 2 yıllıklar, Açık Öğretim derken zaten çoğu öğrenci bir yerlere kapak atıyor. Bir şekilde okuyor, diplomasını alıyor ama sonra.... Sonrası yok işte. Ülkemizde üniversite derdine sanata eğilim sıfıra dayandı. Üniversiteler ise ne yazık ki diplomalı işsizleri kazandırıyor topluma. Sonuçta ne değişiyor, ha “Kel Hasan”, ha “Hasan Kel”... Memlekette her ile bir üniversite derken söylem çok güzel geliyor. Gerçekten de güzel. Gerçi eleştirimize kızanlar olacak ama üretime yönelik yatırımlar, yeni yeni iş alanları, ihracatı hedefleyen ticaret anlayışı bitmiş durumda. Bu böyle olmamalı, yarım bırakılmamalıdır. Bir insan gerçekten üniversiteli işsiz olmayı nasıl kabul edebilir? Elbette kimse istemez ama ne yapsın? Ne yapalım? Acaba bir ümit diye, devlete kapat atarız diye...