Siyaset gittikçe hırçınlaşıyor. Seçim zamanı yaklaştıkça dalmalar dalaşmalar bir hayli sert ve bir hayli acımasız oluyor. Seçmenden oy kapabilmek adına her türlü resmi gayri resmi legal-illegal yollar denenmeye devam ediyor. Haliyle maniplasyonlar da bir hayli uçmuş durumda. Bütün hesaplar OY üzerine. Yatırımlar, yaptırımlar, müjdeler, OY üzerine. İlk kez bu seçimlerde uygulanacak bir de İTTİFAK çıktı karşımıza. Hayırlısıyla bunu da bir sakatlık çıkmadan atlatırsak emin olun artık önümüzde engel kalmayacak inanın. Zira biz bu ülkede, yani eğitimi düşük denen bu ülkede TERCİHLİ OY kullandık. Ve de bunu Uşak’ta gerçekleştirdik. Hem sıralamayı değiştirdik hem seçimin kaderini ve Uşak bir partiden üç vekil çıkardı. Konu son günlerde sosyal medya üzerinden tartışıla gelen MEDYA. Yani biz gazetecilerin serzenişleri var. Siyasilerin bizleri geri plana ittiği daha doğrusu bizden medet ummadıkları bir dönemdeyiz. Peki önceleri umuyorlar mıydı?… Aklımın erdiği yıllara geriye doğru bir bakarsam size anlatacaklarımın içinde var bunlar. Bakın yılların politikacısı Kamil T. COŞKUNOĞLU seçimlere aylar varken gelir babamın yazıhaneye uzun uzadıya sohbet eder akıl alır destek isterdi. “SARIOĞLU Adayım. Gazetende bana da yer versen iyi olur” derdi. Sonra bir Kadir ÖZPAK vardı. "Abi, Aday olacağım desteğin var mı, yani basın olarak” derdi. Sonrasında İsmail AYDIN’da keza babamdan basın olarak destek istedi. Söz arasında belirteyim bunları maddi karşılık olarak düşünmeyin.. Basın olarak adaylıklarında ya da seçimler esnasında medyadan gereken desteği görmek isterlerdi. Babam Demokrat yapılı bir basın mensubu olmasına rağmen sağcılar da gelir aynı durumu yaşatırlardı. Ama son zamanlarda BASIN’ı hiç kaale alan olmuyor. Sosyal medyada tartışıldığı gibi seçim dönemleri haricinde seçilmişler basını çağırıyor, gereken beyanatları veriyor, usulca da “yayınlarsanız” gibi mahzun bir bakışla gönlümüzü alıyorlar. Ama görüyorum ki vekiller ve belediyeler artık kendi foto muhabirlerini oluşturmuşlar basına WATSAPP, ya da diğer kanallardan mesajlar geçerek duyuruyorlar. Elbette bizler de BASIN mensubu olarak bu çalışmaları halkımıza duyurmak amacıyla gazetelerimizde haberleştiriyor, halkımıza ulaştırıyoruz. Burada dikkat edilmesi gereken en önemli durum ise İNTERNET siteleri. Yaptıkları çalışmalar ile gazetelerin ve televizyonların önüne geçmeye çalışan bir İNTERNET medyası da var. Her ne kadar yasalaşmamış olsalar da bir şekilde varlıklarını sürdürmektedirler. Bazıları gerçekten haber yapıyor, emek veriyor izleniyor ama bazıları var ki oradan kopyala buradan yapıştır yaparak ve araya da kendi şantaj haberlerini de koyarak yaşamaya çalışanlar da var. Onları aramızdan ayıklamak bu koşullarda mümkün değil gibi görünüyor. Tehdit-şantaj-küfür ne istersen var. Basıyorsun parayı siliyor, basıyorsun parayı seni göklere çıkarıyor. Bazı anket şirketleri gibi. Kimileri işi ciddi yapıyor ama kimileri de yaptıranı poh pohluyor.. Elbette sonuç seçimde belli olacak. Önce kendi adımıza söyleyeyim. Biz yetişme tarzımız etik ve ahlak kurallarımıza uymayan hiçbir haberi yapmayız. Birilerini hak etmediği halde övmek gibi bir kaygımız yok. Çıktığımız yıldan beri BANAZ’ın sesi, Banaz’ın gözü kulağı olarak yazıyor, yayınlıyoruz. Kimseye bel altı vurmak gibi bir becerimiz ve amacımız yok. Onun için bu günkü siyasi ortamda maddi beklentimiz yok. Belli bir okur sayımız var. Onlara her türlü ulaşıyor ve onlardan destek görüyoruz. Yurdun her köşesine hatta yurtdışına da ulaşıyoruz. O nedenle siyasiler bize önceleri de para vermiyorlardı şimdi de vermiyorlar. Ancak BASIN’da BİRLİK olabilmek çok ama çok önemli. Bazı arkadaşların "haber yapmayalım" tezi ilk bakışta haklı gibi görünse de aslında biz kamu adına görev yapıyoruz. İşimiz; halkımızın haber alma hakkını sağlamak. Onları habersiz bırakmak olmaz. Ancak onlardan para almayıp GERÇEKLERİ halkımız yansıtmak en doğrusudur. Hani "gavurun ekmeğini yiyen kılıcını sallar" misali siyasilerin bir lokma ekmeğini yiyip onları eleştirmekten geri durmayalım derim. Doğruları yazalım. Hangi siyasi parti olursa olsun. Ama reklam verenleri de, vermeyenleri de bir tutalım. Evet UŞAK medyasının en büyük ihtiyacı BİRLİK. Bunu başarmak için yapılan gayretler yetersiz oluyor. Guruplar bir araya geldiğinde nutuklar tamam, sonrasında gayret olmuyor. Dernekler birleşmeli. Birleşemiyorsak tabandan tavana yeniden örgütlenmeliyiz. Basın bu birleşmeyi sağlayamadıkça birileri tarafından yönetilmeye devam ederiz. Çok ses olsun ama tek YÜREK olma çok önemli.  Her basın mensubunun sosyal medya da yazdığını aynen kabul etmekle birlikte yetersiz olduğu kanısındayım. Yeni yöntem, yeni bir düzen kurmalı MEDYA. SAYGINLIĞI olan, aranırlığı olan. Şahsi menfaatler yerine toplum menfaatlerini önde tutan. Olmazsa olmaz budur: BİRLİKTELİK. Bunu sağlamak için çok uğraştım ama gücüm yetmedi. Umarım GENÇLER bunu başarırı. Medyadan MEDET ummayanlara UMUT olmak için haydi yeniden başlayalım.