Herkes bu soruyu soruyor; neler oluyor hayatta?.. Neler olmuyor ki!. Bakınız Rusya ile Ukrayna arasındaki savaş neredeyse 50.nci güne dayandı. İlk günlerde heyecanla neler oluyor dediğimiz o vahşi savaş şimdilerde sıradan bir olay gibi önceki günler kadar dikkatimizi çekmiyor. İnsanlar ölüyor, demeçler veriliyor ve hatta müzakereler yoğun bir şekilde devam ediyor ama istenilen sonuca bir türlü ulaşılamıyor. Ve bu savaş ateşin düştüğü yerleri yaksa da ateş düşmeyen bir çok yeri de yakıyor. Rusya ve Ukrayna’dan yapılması gerekli gıda ve yakıt yerine ulaşmazken, dünyanın bir çok ülkesinden de bu ülkelere ulaşmayan bir çok ürün bulunmakta. Ve biz de Karadeniz’de bulunan bir çok gemideki ayçiçek yağına denize döşenmiş bir çok mayın yüzünden ulaşmakta güçlük çekmekteyiz. Doktorlarımızın “AYÇİÇEK yağından uzak durun” uyarılarına rağmen milletçe yağa hücum ettiğimiz de görülen gerçekler arasındadır. Neler oluyor hayatta. Görüyoruz... Umarım bu savaş kısa sürede biter ve acılara son verilir desem de çekilenler kolay kolay unutulacak, hafızalardan silinecek gibi görünmüyor. Cânım insanoğlunun şahsi hırsları, kahrolası egoları dünyamızı ne berbat hale getiriyor. Görüyoruz. Yazık oluyor yaşamımıza, yazık oluyor insanlığa. Sonra da kabımıza sığmayıp ayda, venüste, marsta yaşam aramaya çalışıyoruz. Elimizdekinin kıymetini bilmeden. İki yılı aşan bir süreçte neredeyse savaş kadar tehlikeli ve bir o kadar acımasız bir dönem yaşadık. COVİD 19 virüsü dünyamızı kırdı geçirdi. Ne kadar yaşam kaybettiğimizi anımsamak istemiyorum ama ülkemiz son günlerde hemen hemen her gün bir uçak dolusu insanımızı kaybetmemize neden oldu. İlk başladığı günlerde Haziran 2022'ye kadar sürer diyenlere “hadi canım!” demiştik ama o da gerçek çıktı ve dillendirildiği gibi o tarihi öyle ya da böyle bulmak üzereyiz. BİTTİ mi? evet azaldı ama henüz bitmedi bence. Bizler bir süre daha tedbirleri elden bırakmadan önlemleri uygulamaya devam etmeliyiz. Ve AŞI olmayı ihmal etmemeliyiz. Birileri diyordu ya “biz bitti demeden BİTMEZ” diye işte o söz daha söylenmedi. Maske, mesafe ve hijyeni bir kenara bırakmayalım. Sıvayın kolları haydi AŞI’ya. Sporu oldum olası seviyorum. Uzun yıllar uğraştım şimdi ise seyir safhasındayım. Ve de özellikle futbol ilgi alanımdadır. Ama son günlerde çorbanın içine sinek düşmüş gibi oldu. Hani derler ya sinek küçük ama mide bulandırır. Bu sinek küçük de değil. Valla midemiz bir hayli bulandı. ÖZERK olması gereken Türkiye FUTBOL Federasyonu o safhaya ulaşamadı. Çıkması gereken Futbol yasası arızalı doğacak gibi görünüyor. Futbolun tek patronu olması gereken TFF, o özelliğine kavuşamadı. Yok kulüpler birliği yok bilmem kimler. Yani demem o ki futbolumuz yerlerde sürünmeye başladı. Değerini yükseltmeye gelenler kendilerini yükseltmeye çalıştılar. Ve baktılar ki gemi su alıyor gemiyi terk ettiler. TFF şimdi başsız kaldı. Buraya nereden ve nasıl geldiğimizi sporseverler enine boyuna biliyorlar. Hakemlerden kıyasıya şikayet edenlerin isteklerine cevap olarak 13 hakeme düdük bıraktırdılar, arkasından ahlar vahlar geldi, “bize sordunuz mu?” diye. Affedelim dediklerinde kıyametler koptu. Maçlar oynanırken alınan bu “radikal kararlar” aslında zamansız ve zeminsiz oldu. İyi bir hakem Avrupa da başka Türkiye de başka maç yönetmemeliydi bence. Ama ne var ki durum böyle. Şimdi çözümsüzlük hüküm sürüyor. Lisansı olmayan bir zat hakem olarak görev yapıyor. İlginç!..Yakında seçim yapılacak ve genel kurullar birilerinin işaret edeceği kişiye başkanlık mazbatasını verecek. Futbol sadece futbol olmaktan çıkıyor. Bu arada güzide kulübümüz GALATASARAY da olağanüstü durumlar yaşanıyor. Daha cicim aylarındayken ibra edilmeyen yönetim erken seçime gidiyor ama olağanüstü şartlardan geçen ve maddi durumlar nedeniyle zor günler yaşayan bu takımımızın yarışta olmamış olması da sorgulanıyor. Tam bu günlerde gündeme gelen ve komisyonlardan geçen SPOR YASASI’da çözüm getirecek gibi görünmüyor ilk etapta. Bazı taraf yorumcular revize edilir deseler de ilk baştan niye doğru ve gerçekçi bir yasa yapılamıyor demekten öteye de gidemiyoruz. Ve bu yasa ile getirilen hapis cezaları nedeniyle başkanlığa soyunacakların akıllarında sorular şimdiden oluşmaya başladı bile. Ve bizim ilk göz ağrımız BANAZSPOR’umuz ile birlikte diğer Banaz takımı Banaz DERBENTSPOR yeniden yeşil sahalara dönünce içimde bir kıpırdama oluşuverdi. Emeği geçenleri kutluyorum. Gençlerin spor yapması, adımızın oralarda duyulması ne kadar güzel. Neler oluyor hayatta. Görüyoruz, yaşıyoruz. En büyük dileğim sağlık ve mutluluk içinde, BARIŞ içinde bir dünyada yaşamak. Tabiatın tertemiz koynunda yaşamımızı sürdürebilmek. Ekmeğimize, aşımıza, suyumuza, dağımıza göz koyanların arzuları istekleri yarım kalsın istiyorum... Sağlıkla kalın.