55 yıl önce yani 1967'de kırmızı-siyah renklerle dönemin Futbol Federasyonu Başkanı Saygıdeğer Orhan Şeref Apak’ın katkılarıyla kurulup federe olan ve Türkiye futbol liglerine ilk adımını atan U Ş A K S P O R satılacak. Yani AŞİGOLARIN gönüllerinde taht kuran; sıcak-soğuk, yaz-kış demeden peşinden koştukları takımları artık onların olmayacak. Her ne kadar renk, isim v.s değişmeyecek deseler de artık onlar eskisi gibi “ölmeye ölmeye geldik” diyemeyecekler. 1967'de doğdu bu renkler marşını yürekten söyleyemeyecekler. Hem acı hem üzücü... Kuruluş günlerini anımsadığım bu güzide takımımız ne yazık ki ikinci kez başkaları tarafından sahiplenilecek. Birincisinde UMPAŞ tarafından devir alınmış ve liglerde bu isimle boy göstermişti. Onların hevesleri geçince 3 forma bir top ile bırakıverdiler takımımızı. Bir çok AŞİGO tarihimizi genellikle ezbere bilir. Biz Türkiye futbol liglerinde 55 yıldır en çok düşen en çok çıkan kulüplerdeniz. Dördüncü liglerin olduğu yıllarda o heyecanı da yaşadık. Süper ligin alt ligi olan A liginde de yer aldık. Yani asansör bir takım gibi indik çıktık. Bu şehir kendi yağıyla kavruldu zaman zaman kıvrandı savruldu, yokluklar çekti. Sırtından para kazananlar da vardı, uğruna servet harcayanlar da. Selahattin Ünlü ile başlamıştık. Ve uzun yıllar Bülent Esel (rahmetler olsun ikisine de) takımın başındaydı. Adı duyulmuş duyulmamış onlarca hoca başımızda bulundu. Mustafa Özkula, Turhan Ağalday, Zeki Türkkuşu aklıma ilk geliverenler. Daha yakın tarihlerde ise Aydın Yalabık, Hasan Yüksel, Harun Aydoslu, Erkin Şimşir, Tolga Doğantez, Yusuf Soysal, Bahri Kaya, Mehmet Yozgatlı, Ümit Karan Veli Özdemir hocalar görev aldılar. Ünlü sporcularımız da vardı. Bunlardan ilki Rasim Kara. Önce Bursa’ya sonra Beşiktaş’a gitti. Adil Eriç ise Fenerbahçe ve Ankaragücü takımlarında oynadı. Yılmaz Galatasaray’da yer aldı. Yusuf Soysal uzun yıllar Kayseri kalesini korudu. Ve daha bir çok sporcumuz çeşitli takımlarda futbol hayatını sürdürdü. Son yıllarda Trabzonspor’dan Osman, Beşiktaş’tan Yusuf, Ankaragücü’nden Niyazi’de süper lig görmüş sporcular olarak takımımızda yer aldılar. Avrupa patentli oyuncularımız bile oldu. Boskoviç, Daboviç kırmızı siyahlı formayı uzun yıllar terlettiler. Uşakımızın genç yetenekleri Radyocu Mehmet. Çıtır Mehmet, Selahattin, Köle Mustafa, Macur Hüseyin, Kaleci Yüksel, Osman, Muammer, Aydın, Hamza, Çalcı Ahmet, İbrahim, Ramazan, Üstün, Kıgın Ahmet, Ayhan Çakır isimlerini unutmadığım futbolcular. Dahası da var; bu sporculardan Kıgın Ahmet, Aydın Yalabık ve Yusuf Soysal antrenörlük görevlerinde de bulundular. AŞİGOLAR.. Kurulduğu günden bu güne kadar cefakar taraftarlar AŞİGOLAR takımı içeride dışarıda sürekli desteklediler. Ama en önemlisi ise takım ya liderliğe oynamalı ya da düşmeme mücadelesi yapmalı. Yani bir şekilde ortada bir amaç bir iddia olmalı, ortalarda gezmeyi pek içlerine sindiremiyorlar. Amaçsız geçen maçlarda tribünler bile dolmuyordu. Çok iyi anımsıyorum bazı maçlarda güvenlik görevli sayısı seyirciden çok olan maçlar bile izledim. Stadımız 5000-6000 bin civarı seyirci kapasiteli. Fenerbahçe ile oynanan Türkiye Kupası maçında bile yüksek bilet fiyatı nedeniyle oldukça boş alanlar vardı. Ama Sakaryaspor ile oynanan bir Türkiye Kupası maçında neredeyse dokuz bin AŞİGO tribünlerdeydi. Nereden nereye.. Şimdi takım satılmak üzere. Son yıllarda moda olduğu gibi varlıklı insanların işi sevmeleri ve ilgi duymaları nedeniyle takımlar satılabiliyor. Bakın GÖZTEPE bile el değiştirdi. Uşakspor ile ilgilenenler var denildiğinde hiç ihtimal vermiyordum. Ama iş ciddiye binmiş ve takım kısa süre sonra şartlar oluşursa devredilecek…Doğru mu yanlış mı tartışılabilir. Takımın alacağı sonuçlar ile orantılı olarak hak verilir ya da kıyasıya eleştiriliebilir. Ama görünen ve bilinen bir gerçek var ki artık her şey sevgi ile sürmüyor. Bu işler için para gerekli. Napolyonun dediği gibi PARA.. PARA.. PARA.. Süper liglerde yer alan onlarca takım bile milyonları kazandığı halde halâ borçlular, işin içinden çıkamıyorlar. Elinden tuttuğunuz en ucuz topçu milyon liralardan söz ediyor. Biz ise Uşak’ta dışarıdan gelenlere parayı demet demet verirken Uşaklı sporcularımızı “memleket aşkı” deyip nasihat verir haldeydik. Öz kaynaklarımıza yani UŞAK’IN gençlerine gerekli imkanı veremedik. Özümüzden çıkanları kısa sürede bertaraf edip ille de yabancı istedik. Ve tabi işini en iyi yapanlar olduğu gibi bizi sömürüp gidenleri de gördük. Uşaksporun sırtından bahisler kazananları da, maç satanları bile gördük ne yazık ki. Şehrin stadını bazı firmalara peşkeş çekmeye çalışanları da. 5 yılda süper lig diyenleri de. Şimdi satıştayız. Umarım pişman olmayız. Umarım AŞİGOLAR yine aynı şevk ve heyecanı duyacakları bir ortam oluşur. Şampiyonluklar pek yakın olmasa da aşağı liglere doğru yol almayız umarım. Spor her zaman her yerde iyidir. Şehrin aynasıdır. Gelişmişliğin sembolüdür. Yaşasın spor...