Eskiler bize çok şeyler anlatır. En başta dostluğu, arkadaşlığı, vefayı ve ahte vefayı... Eskilerde bir çok şey daha güzeldi. Belki para yoktu, pul yoktu, teknoloji yoktu ama dostluk vardı. Tabi ya ne güzeldi eskiler. Komşu komşuya fesat bakmazdı. Arkadaş arkadaşa yamuk yapmazdı. Herşeyden önce güven vardı, güven... Bugün yaşadığımız hayatın en başında bir güvensizlik var. “Acaba ne fitne düşünceleri var. Acaba ne yamuk yapacak” diye insanlar kendini kolluyor. Eskilerde komşu komşuya yatıya kalırdı. Dedik ya güven vardı, menfaat yoktu. "Eee hadi kalıverin burda yaa!" denildi mi, samimi denilirdi. Bu samimiyet çerçevesinde kalınıverirdi orada. Bugün komşu komşuya oturmaya gidemiyor. Hep güvensizlik, art niyet yüzünden. Sonra eskide para, pul önemli değildi ki!. Düşünebiliyor musunuz babam rahmetlik beni bir arkadaşına yıllarca, "Hadi Nafiz amcandan 2 milyon lira para al gel" diye gönderirdi. Bu kadar. Giderdim, “Babam 2 milyon lira istiyor". O da çıkarıp verirdi. “Ne olacakmış, ne zaman geri verecekmiş, nerede kullanacakmış”. “Önemli bir şey mi var” gibi soru sormak yoktu. Çıkarır verirdi o parayı. Benim unuttuğum zamanlarda, 15, 20 gün sonra o parayı iade etmem için geri verirdi bana, ben de iade ederdim aldığım kişiye. Bugün böyle bir şey mümkün mü? Çevrenizde böyle dostlarımız, ahbaplarınız var mı? Bence çok zor. Bunlar eskide kaldı artık. Bugün için kapı dibi komşundan çoğunlukla para bile bozduramıyorsun. Kolay şey değil dost edinmek, dost kalmak. Artık karşında can ciğer arkadaşın senin bir maddi ve manevi yardım isteyeceğinden çekindiği için dostluğunu bile koparabiliyor. Eskiden yaşanılan şehirler küçüktü. Ama dostluklar ve insanlıklar büyüktü. Elbette her şey para değil. Bugün çok samimi ve dürüst bir dostunu, günümüzün cemaat suçlamaları, ya da başka bir durumdan ötürü silen, tanımayan çok insan var. "Aman benden uzak olsun da, neme lazım". Oysa dostluklar, komşuluklar zor günler için değil midir? Farz edin ki o kişi suçlu, düşünün ki yanlış yolda. Onu uyarmak, doğruya yönlendirmek dostlarının işi değil midir? Dünyanın temelleri menfaat üzerine kurulmuş zaten. Ama bu yakın geçmişte sanki böyle değil gibiydi. Hani "arkadaşı için canını verir" lafı, “söz” değil gerçekti. Ama son yıllarda, özellikle şu milenyum çağı dediğimiz yıllar başladıktan sonra insanlar birden bencilleşti, yalnızlaştı, kabuğuna çekildi ve gözü çoğu zamanlarda çoluk çoğunu dahi görmez oldu. Her adım menfaatler doğrultusunda atılmaya başladı. Düğün yapanla ev yapana konu komşu yardım ederdi. Karşılık beklenmeden. Mutlaka duymuşsunuzdur; geçenlerde bir komşusunun düğününde hediyelik altın takan birisi, onun kendi düğününde takılan takının yerine altın takmadığı gerekçesi ile mahkemeye başvurmuştu. Ne günlere kaldık, şu menfaat dünyasında... Ben kendi adıma eski günleri özlüyorum çoğu zaman. Çünkü bugün sanal dünyada, siyaset, sanat dünyasında olduğu gibi duygular, sevgiler, hatta isimler bile sahteeee....