Eskilerde seçimler yapılırdı, şaşalı, coşkulu , insanların kendinden geçtiği seçimler. Kıran kırana geçerdi eskilerin seçimleri. Birisi seçilecek, bini kendini ortalığa atardı. Şimdilerde farklı!... Artık şimdilerde eski seçimler-deki gibi değil, daha da şaşalı, daha da gösterişli. Seçimlerde gösteriş yarışı var. Daha büyüğünü, daha fazlasını yapan kazanacakmış... GİBİ... Artık seçimlere parası olan katılabiliyor. Artık seçimlere kesesine güvenen çıkabiliyor. Açıkça bir eleştiri yapmak gerekirse bizdeki gibi yapılan gösterişli seçimler "geri kalmış ülkelerde" yapılıyor. Birisi on metre bayrak aşmış, diğeri iki katını asacak. Birisi üç araba kiralamış, süslemiş, diğeri beş yapacak. Birisi iki-üç tane seçim bürosu açmış, ötekisi iki katını açacak. Böyle kibirli bir yarış ancak bizim gibi gelişmemiş ülkelerde olur. Aynı zamanda da görmemişliğin en güzel görüntüsüdür. On yıl kadar önce görmüş ve şahit olmuştum. Avrupa'nın bir ülkesinin küçük bir kasabasına konuk olduk. Birkaç gün geçmişti. Güzergahımızdaki bir alt geçitin beton duvarlarına bir kaç resimli afiş asılmış. Günlerden cumartesiydi. Afişler zaman geçince üç-beş daha fazlalaşmıştı. Merakımı durduramayıncakaldığım yerin sahibi dostumuza sormadan edemedim. “Bu afişler nedir, neden asılmış”.  Kendisi, "yarın seçim var, adaylar kendilerini tanıtmak amacıyla bu afişleri asıyorlar" dedi. "Seçim yarın mı, yani yarın seçim var; müzik yok, konvoy yok, caddelerde, sokaklarda bayraklar, pankartlar, flamalar yok, öylemi" dedim. Cevaben, "abi Avrupa'da böyle bizdeki gibi gösteriş meraklısı bir halk yok. Adam oy vereceği kişiyi çoktan belirlemiştir. Seçim günü sakince sandığa gider, oyunu atar, gelir evine, işine bakar. Buralarda böyle" dedi. Dün de bir sohbet esnasında öğretmen bir dostumuz anlattı. Bizim çok gelişmiş ülke olmadığını bildiğimiz bir ülkede beş-on kişi küçük, yuvarlak bir masanın etrafında toplanmış, ellerinde küçük birer pankart, küçük el ilanları vererek adaylarını tanıtıyorlar. Meğerse iki gün sonra orada seçim varmış. Bizdeki seçimleri düşününce hayretler içinde kaldık, diye anlattı. Bizdeki seçimleri... Evet bizdeki seçimler böyle değildir. İllaki kıyasıya, ölümüne rekabet olacak. En büyük   olduğunu kanıtlamak için bir yığın para harcayıp, bir dünya masraf yapacak. İnsanlara iyi bir gösteriş yaparsa seçimi kazanacak. Vay beee!... Bu nasıl seçim!. İşin güzel tarafı da var. Özellikle Anavatan dönemini hatırlıyorum, sizler de hatırlayacaksınız. Yollar, caddeler, sokaklar parti bayraklarıyla, büyük afişlerle donatılır, direkler arası yükseklere sayısız bayrak ve flamalar asılırdı. Artık seçimin bir gün öncesinde en çok araçla konvoy yapan en çok oy alacakmış gibi gövde gösterisi yapar, bunlarla da övünürdü. Tabi arada tartışmalar, kavgalar olur hatta silahlar konuşurdu. Şükür ki işte bunlardan bari bir nebze kurtulduk. Ancak her ne kadar gelişsek de medeni ülkelere bir türlü yetişemiyoruz. Çünkü onlar artık evinde oturmuş, gayet rahat bir biçimde cep telefonundan ya da bilgisayarından oyunu kullanıp geçiyor. Bizde olur mu dersiniz. Hiç sanmıyorum. Zira trafoya giren kediler, dijital ortamda değiştirildiği iddia edilen sonuçlar, sandığın başında imzalı, imzasız, şaibeli tutanaklar bunlara izin verir mi?...