Türkiye’de ulusal gazetelerin haricinde Anadolu’da 55 yaşında bir yerel gazete bulmak neredeyse imkansız gibidir. Bu sebepledir ki bu yaşa ulaşmış yerel gazetenin bu gururu okurlarıyla, takipçileriyle paylaşmasından doğal birşey olamaz. Bizler de bu haklı gururu; 55. yaşımıza ulaşmanın gururunu sizlerle paylaşıyoruz. Evet, daha önceki sekteye uğrayan yayınlarını saymasak bile 3 Ekim 1967 yılında resmi olarak yayınlanmaya başlayan “YEŞİL BANAZ” 55. yaşını kutluyor. Öyle şaşalı bir kutlama yapmasakta, kokteyller, partiler düzenlemesekte, sessiz sedasız olsa da 55. yaşımızı kutluyoruz, hem de gururla, şerefle!... Kolay değil... Tam 55 yıl... Ancak bu 55 yılda yayınladığı hiç bir haber tekzip edilmemiş, hiç yalan haber, yanlış yayın yapılmamış, hiç bir şekilde bir haberden dolayı mahkemeye düşmemiş bir gazete Yeşil Banaz... Bu gurur bize yeter!... Bu gurur Banaz’a, Banazlıya yeter!... 55 yıl kolay geçmedi. Başta ekonomik, basım zorlukları, makina teçhizat arızaları, elektrik kısıntıları, hurufatların yetersiz kalması, çabucak eskimesi, eleman personel sorunları... Saymakla bitmez. Ancak geçti... gitti...   * * * Kurucumuz, babamız Yusuf Sarıoğlu; zor zahmet kurmuş bu gazeteyi. O da başlarda çok zorluklar çekmiş elbette. Yazılarını hazırlayıp gönderirmiş basılması için Uşak’a, Afyon’a. İnternet yok, faks yok, mail yok, whatsapp yok, dijital fotoğraf makinası yok, olsa bile klişe yapılmadan basılma imkanı yok!.. Yok, yok... Neredeyse telefon yok. Bu şartlar altında gazete çıkarıyorsun. İşin ayrıntısını bilen bilir. Ama yıllar geçtikçe tecrübe kazanmış, yaşatmış bu gazeteyi. Bizler de onun devrettiği bayrağı elimizden geldiğince. Çok iyi hatırlarım, çocukken gazeteler basılıp gelirdi. Katlayacaksın, ayıracaksın, posta yapmak için gazeteleri ayarlayacaksın. Sonra da üzerine gidecek yerleri yazacak ve postaya vereceksin. Ne zor gelirdi bize... Çare var mı, yok. Yapılacak mecburen ve yapardıkta. 70'li yıllarda kendi matbaamızı kurduğumuzda da tecrübesizlik belimizi büktü. O yüz 18 gözlü hurufat kasalarında harflerin, rakamların, işaretlerin yerlerini ezberlemek ölümden beter. Yazar, dizersin yazıları ya çok gelir, ya az gelir. Ayarlamak, denk getirmek büyük dert. Ama işte oldu, bitti, geçti. Şimdi teknolojinin keyfini sürüyoruz resmen...   * * * Yıllar geçti, gazeteyi çıkarıyoruz. Yanında matbaa işleri de yapıyoruz. Eski yıllarda derneklerin tüzük ilanları mecburen gazetede yayınlanıyor. Gazetenin çıktığı günden bir gün önce bir tüzük ilanı geldi. Dört koca sayfanın tek tek harflerle dizilip gazeteye yetişmesi imkansız. Uşak’ta da tek tük ofset matbaa açılıp çalışmaya başlamıştı. Babama sordum, “ne yapacağız, nasıl yapacağız, yetişmeyecek” diye. O da “sabaha kadar çalışıp yetiştireceğiz”. dedi. İlan dokümanlarını alıp Uşak’a gittim. İlanı gazetede basılmış olarak 2-3 saat içinde geri geldim. Ertesi gün rahmetlik babama, teknolojinin tavan yapmış şekli “ofset makina alalım” dedim. “Napacağız ofseti, ona işi nerden bulacağız” dedi. Ama zaman geçtikçe geç kaldığımızı biliyordum. Nihayet bir gün bir makina almaya karar verdim. Ne var, ne yok satıp borca girerek alıp geldim 2. el bir makina. Çalıştıracağız ama bilgisayar lazım, laser yazıcı lazım, tarayıcı lazım, dijital fotoğraf makinası lazım. Hiçbirisi yok. Ama sağdan soldan yararlanarak ofseti kullanmaya başladım. O ofsete karşı olan babam, gazete daha düzgün ve temiz, daha zengin içerikli, daha hızlı çıkmaya başlayınca dışından demedi ama sanırım içinden neden geç kaldığımızı sorgulamış, teknolojinin gözünü seveyim diye mutlaka demiştir. Yazacak çok hikaye, çok konu var. Ama çoğu maziye gömüldü. Bizler gücümüz yettiğince, ömrümüz sürdüğünce ve en önemlisi sizler istediğiniz, desteklediğiniz sürece Banazlıların sesini duyurmak için, Banaz’ı tanıtmak için Yeşil Banaz’ı yayınlamaya devam edeceğiz.