İnsan yaşamında her şeyin eskileri, nostaljileri daha bir revaç haline geldi. Bayramların eskilerini, dostlukların, komşulukların eskilerini, şehirlerin ve köylerin eskilerini çokça özler olduk.  İstisnasız eskilerde yaşamlar, dostluklar çok daha güzeldi. Teknoloji ve ona bağlı gelişmeler insanları yalnızlığa, çaresizliğe yönlendirdi. Bu günün şartlarında insan düşünce olarak içine kapanık, bencil, samimi dostluk ve arkadaşlıklardan uzaklaşır hale gelmeye başladı. Hatta geçmişin değerini bilen son nesil de gittikten sonra durum daha da monoton hale gelecektir. Çok uzun yıllar dini bayram günlerinde gazeteler tatile girer, çıkarılmazdı. Üç günlük Ramazan, dört günlük Kurban bayramlarında Türkiye Gazeteciler Cemiyeti öncülüğünde “Bayram Gazetesi” adı altında bir gazete çıkarılırdı. Diğer gazetelerin de ortaklaşa hazırladıkları bu gazete tüm vatandaşlar tarafından satın alınır hatta çoğu insan tarafından yıllarca saklanırdı. Ama gün geldi bu nostaljik güzellikler de son buldu. Yanlış hatırlamıyorsam o günlerde ulusal güce sahip Sabah gazetesi bu geleneği bitirdi. Bayram günlerinde gazetesini yayınlamaya başladı. Dolayısı ile çalışanları bayramlarda aileleriyle beraber olacağı yerde o günleri, bayram tatillerini mesai yaparak geçirdiler. İyi mi oldu, kötü mü oldu buna artık sizler karar vereceksiniz. Bu konuya nereden geldik diye soracak olursanız, bunu elinize aldığınız samanlı kağıt gazeteden daha iyi anlayabilirsiniz. Ancak gazetemizi internet sayfasından ve sosyal medyadan takip edenler için izah etmekte yarar var sanırım.  Gazetemiz Yeşil Banaz, kurulduğundan bu yana 3. hamur kağıda, yani insanların samanlı kağıt olarak bilgiyi biraz sarımtrak bir kağıda basılmaktaydı. Bu durum 2008 yılına kadar böyle devam etti. Bu yıllarda ilgili makamların yaptığı denetimlerde fotoğrafların çok net olmadığı, baskıların daha net olması gerektiği konularında uyarı aldık. Bunun üzerine gazeteyi beyaz, 1. hamur kağıda basmaya başladık. Gazete beklediğimiz oranda netleşti. Yazılar ortaya çıktı, fotoğraflar ayrıntılarıyla belirginleşti. Bu durumların sonrasında gazeteye reklam alarak ayda bir ön ve arka sayfanın tamamını renkli çıkarmaya, hazır kalıp olarak da reklamları renkli olarak basmaya başladık. Bunlar bizim hoşumuza gidince bir ara daha parlak, daha pahalı lüks bir kağıt olan “kuşe” kağıda bile basmayı düşündük. Anca gazete bu sefer de gazete olmaktan çıkıp dergi havasına girecekti. Bu sebeple ondan vazgeçerek beyaz 1. hamur kağıtta yayınımıza devam ettik. Dedim ya! gazeteyi “ıslak” tabir edilen kağıt olarak eline alanlar gazetemizin samanlı 3. hamur kağıda basıldığını görmüşlerdir. Bunu elbette durduğumuz yerde “nostaljiye dönüş” adına yapmadık. Ne yazık ki ekonomik şartlardan dolayı mecbur kaldık. Gazetenin abone gelirleri azaldı, ilan gelirleri düştü, reklamlar zaten bitik. Ne yapalım derken yapabileceğimiz ilk önlemi kağıtta maliyeti düşürmeye karar verdik. Bu şekilde hiç olmazsa üç kuruş kağıttan tasarruf edebilmenin küçük hesaplarına takıldık. Yani gazetenin kağıdını değiştirme sebebimiz ekonomik sebeplerden zorunlu oldu. Ancak samanlı kağıda basılan gazetemiz okuyucu ve takipçilerimiz tarafından çok beğenildi. Biz de ister istemez “iyi ve doğru bir şey yaptık” diye kendimizi teselli ediyoruz. Neyse sonuç olarak ikinci bir emre kadar gazetemiz bu şekilde yayınlanmaya devam edecek. Her zaman vurguladığım gibi elimizden geldiğince, gücümüz yettiğince yaşamımızı sürdürmeye devam edeceğiz. Amacımız olabildiğince Banaz’ın sesini, Banazlıların durumlarını uzaklara duyurmaya devam edeceğiz. Sizlerin desteği, bizlere olan güveni bu işi yapmamız için büyük moral, çok büyük güç vermektedir. Bir gün geldiğinde yetkililer yerel gazetelere ilan desteğini bitiriyoruz, başınızın çaresine bakın derse o zamana kadar birlikteyiz. Ondan sonrasını yani yarın ne olacağını, zamanın neyi getirip neyi götüreceğini bilemiyoruz.