Herkes bir derdin içine girmiş, uğraşıp duruyor. Kimi ekmek derdinde, kimisi para, bazıları sağlık ve can derdinde. Kısacası dertsiz kul yok!... İçinde bulunduğumuz dönem insanları öyle bir duruma getirdi ki, dertsiz insanları dert sahibi yaptı. İlk olarak vatandaş lükse alıştırıldı. Her şeyi bol keseden aldı, kullandı. Sonra da piyasalar alt üst olunca bu zor geldi. Şimdi de gelecek kaygısından, sürekli yükselen fiyatlardan dolayı evinde kullanacağı temel ihtiyaçları fazla fazla almaya, sürekli stok yapmaya başladı. Her halukârda zor bir durum. Her zaman ve her koşulda en zorda olan kesim emeklilerdir. Tabii ki bahsettiğim holdingden, üst kademelerdeki devlet kurumlarından emekli, olanlar değil. SSK emeklisi, Bağkur emeklisidir. Ülkemizdeki emekli sayısı 13 milyondan fazla emekli olduğu belirtiliyor. Bunların 10 milyondan fazlası sadece aldığı emekli maaşıyla geçinmektedir. Ve bugünün şartlarında 5 bin lira ile yaşamını sürdürebilecek bir vatandaşın olduğunu kesinlikle zandetmiyorum. Bu şartları da normal olarak evi olan, kira ödemeyenleri de içine katıyorum. Bu şartlarda bile bize layık görülen yüzde otuzzzz!... Ülkede ENAG’a göre enflasyon % 137,55 iken yoğun gayretlerle TÜİK’in resmi olarak açıkladığı enflasyon yüzde 64,27'lerde. Emekliye verilen artış yüzde 30... Sizce reva mı bu!... Her zaman şunu da söylüyorum. Ülkemizde büyük bir çoğunluğa sahip, güçlü bir iktidar olan bugünkü hükümet, isminde de yer alan “ADALET ve KALKINMA”yı sağlayabilecek, gelir dağılımını eşitleyecek, gelirler arasındaki makası kapatabilecek güce sahip iken bunu neden daha da açar anlamış değilim. Oysa 20 yıl önce bu ülkede emekli maaşı asgari ücretin üzerinde seyretmekteydi. Bakınız, bu iktidar tüm dünyayı da ilgilendiren Türk lirasından 6 sıfır atabilecek kadar büyük bir kararı tek başına almış ve başarabilmiş bir iktidardır. Durum böyle iken neden gelir dağılımında tüm insanları mutlu edecek adaletin yerleşmesine katkı sağlamıyor. İnsanların mutluluğu bu kadar önemli mi? Elbette bir ülkede bir ülkedeki en önemli iki şey, birisi iyi ekonomi, ikincisi insanların mutluluğu!.. Bunların sağlanması ise çok zor olsa da çok çok önemli iki unsurdur. Bir ülkedeki mutsuzluk, huzursuzluk ve ekonomik sıkıntılar bir çok problemi de beraberinde getirir. Devamlı duyduğumuz özlem şudur ki; Çalışanlarımız; asgari ücretlimiz, memurumuz aldığı maaşla mutlu olsun. Çalıştığı işyerindeki huzuruyla mutlu olsun. Emekli, yaşadığı iyi yada kötü yaşamının sonunda ele muhtaç olmayacak kadar aldığı parayla, gösterilen hürmetle, gittiği hastanedeki ilgi, alâkayla mutlu olsun. Esnafımız, bugün sattığı malı, yarın tekrar yerine koyma kaygısında olmasın. Sattığı ürünün, ürettiği malın parasını kaptırmadan zamanında tahsil ederek, yeterince kazanç sağlayarak mutlu olsun. Çocuklarımız, öğrencilerimiz iyi eğitimleriyle, mutlu aileleriyle, gelecek kaygısından uzak bir dönemleriyle mutlu olsunlar, İSTERİZ...