Geleceğimizin güvencesi gençlerimiz, birer genç adayı çocuklarımız ve iyi bir gelecek için iyi bir nesil yetiştirmemiz çok önemli bir konudur. Bugün insanların en az yüzde 80'i “ne için çalışıyorsunuz, ne için yaşıyorsunuz?” sorusuna “ÇOCUKLARIM İÇİN” cevabını vermektedir. Gerçeği de bu zaten. Sorumluluğunu bilen, vatanını seven çoğumuz çocuklarımız için yaşayıp, ailemiz için çalışıyoruz. Onlar için, iyi bir gelecek için. Normal şartlarda da sistem buna uyarlanmış, buna endekslenmiş. Kanun ve kurallar ile insanların uyumlu olması çok önemlidir. Niyetin iyi olması çok önemlidir. Yani siz istediğiniz kadar iyi niyetli olsanız da karşınızdaki aynı niyette değilse çabalar boşunadır. Son zamanların çıkışlarında ortalarda “Dindar bir gençlik, dindar bir nesil yetiştiriyoruz” sözleri dolaşmaktadır. Elbette çok katı şartlarda ve ortamlarda olmadan dindar bir nesil yetişsin. Ancak bu nesil iyi, milletini, vatanını seven, çalışkan bir nesil olmadıktan sonra neye yarar ki! Bu nesil katı uygulamayla bastırılmış, sindirilmiş bir sistemle yetiştirilirse neye yarar ki! Bu nesil zorunluluktan herşeye evet diyor da kendini bu baskıdan kurtardıktan sonra kendisinden beklenmeyen davranışlarda bulunuyorsa neye yarar ki! Dindar bir nesil yetişmesi için çocuklarını kontrolu yapılamayan cemaat yurtlarına veren vatandaşların nelerle karşılaştığını ardarda çıkan skandallarla görüyoruz. Gün geçmiyor ki (dürüst, şahsiyetli, Allah’tan korkan tüm görevli ve vatandaşlarımızı tenzi ederiz) televizyonlarda din dersi hocasının, cami imamının, yetiştirme yurdu görevlisinin taciz ve tecavüz haberlerini duymayalım. Hayvanlara işkence eden, tecavüz eden sapıkları görmeyelim. İnanın bizleri insanlığımızdan utandırmaktadır. Aslında bunun sebebi sosyal, siyasal ve psikolojik etkilerle araştırılmalıdır. Bu belki de iyi niyetli bakışta dindar nesil yetiştirmek istemenin eseri değildir. Ama sonuçta da; torpille, haketmediği bu yerlere gelen eğitimsiz, bilinçsiz, vizyonsuz ve kültürsüz kişilerin elinden gelen tek şeylerdir. Bu durumu şöyle açıklamak gerekir. Hani askerde hep söylenir ya, “evde kimseye sözü geçmeyen komutan burada aslan kesilir”. Yani vasıfsız kişiler yetki verirsen babasını bile keser gibi... Onun gibi birşey hani... Bu taşımalı sistemle öğrenim yapan çocuklarımız aile kontrolünden uzaklaşmıştır. Okullardaki yetkililer bunların tümünü kontrol edebilir duruma kavuşmamıştır. Bu sistemin yanlışları tartışılırken şimdi de küçük yaştaki çocukları evinden, ailesinden uzaklaştıracak sistemler getirilmeye çalışılmaktadır. Küçücük çocuklar, ana babalarından uzaklaşınca velinin sorumluluğu azalsa da sorunlar olabildiğince artmaktadır. Hani kafesteki bir kuşun, ya da bağlanan bir hayvanın serbest kaldığında nasıl koşarak uzaklaştığı gibi, çocuklarımız yanlış taraflara yönelebilmektedirler...