Geçen hafta ülkenin dört bir yanından gelen kaza haberleriyle üzüntüye boğulduk. Ard arda, sanki organize bir olaymış gibi hem büyük, hem yürek burkan kazalar meydana geldi. Ama Gaziantep ve Mardin’de acı büyüktü. Gerçekten de 4 kazada 36 kişinin hayatını kaybetmesi, 50 kişinin de yaralanması büyük ve önemli bir olaydır. Nizip’te dere yatağına düşen araca yardım etmek amacıyla olay yerine giden, itfaiye, ambulans ve bir haber ajansının canlı yayın ekibine otobüsün çarpması sonucu iki ajans muhabiri ile itfaiyeci ve ambulans görevlileri olmak üzere 16 kişi hayatını kaybederken, Mardin ili Derik ilçesinden üzüntülü haber geldi, TIR aracının freninin boşalması sonucu kalabalık arasına dalması ile 20 kişi hayatını kaybetti 16 kişi ise yaralandı. Bir çoğunuz o koskoca tırın Allah ne verdiyse insanlarla, araçlarla dolu alana dalışını vahşetle izlemişsinizdir. Kesin anlamda birşey söylemek imkansız ama adeta sürücü son gaza basıp katliam amacıyla alana dalmış gibi bir görüntü vardı. Diğer kazalarda da onlarca can heba oldu, ocaklara ateşler düştü. Her ne kadar bize uzak yerlerde olsa da elbette ateş düştüğü yeri yakıyor.  Kimbilir yaşama veda edenlerin ne hikayeleri vardı. Ne umutları vardı gelecek için. Artık onlar için herşey bitti!... Benin aklımın almadığı olay bu kazalar neden oluyor. 20-30 yıl önceleri tek şeritli yollarda ağırlıkla hatalı sollamalar sebebiyle büyük kazalar oluyor, ne canlar yanıyordu. O zamanın şartlarında araçlar eski, yollar yetersiz, sürücüler dikkatsizdi. Ama bu günlere geldiğimizde araçlarda abs, asr, vs. dolu. Yani teknolojik olarak son derece donanımlı araçlarla, geliş gidişi ayrı; çift şeritli, üç şeritli yollarda neden böyle kazalar oluyor.  Esasen sebebi belli... Gelişen teknolojiye, genişleyen yollara rağmen araç sayısının ve trafiğin oldukça artması ve DİKKATSİZLİK!... Her türlü gelişmeye rağmen sürücülerin son derece dikkatli olması, ehliyet alırken her türlü kaza ve tehlikeye karşı hazırlanmaları çok önemli. Trafiğe çıkan sürücü ilk olarak aracının kaç km. hız yaptığına değil, aracın nasıl ve ne kadar mesafede duracağına bakmalıdır. Şimdiye kadar mesleğimizin gereği çok kaza gördük. Paramparça olan araçlar, yollara savrulan cesetler, ağlayan, feryat eden kazazede yakınları... Allah hepimizi korusun. Sanıyorum 1975-76 yıllarıydı. Sabahın erken saatlerinde İzmir’e gitmek için rahmetli babamla yola çıktık. Çarıkköy’ü geçip Ortaköy kavşağında yollarda ortalığa birşeyler saçılmıştı. Henüz yeni ağaran günün mahmurluğunda biraz daha yaklaştığımızda ortalığa dağılanların cesetler olduğunu anladık. Her ne kadar tecrübe olsa da paniklemedik desem yalan olur. Çünkü kaza henüz yeni olmuş, bir servis minibüsündeki işçilerin çoğu ölmüş, sağ kalanlar ise yaralı ve baygın halde yerlerde yatıyordu. Acilen trafiğe, jandarmaya haber verdik ve onlar gelene kadar bekledik.  Elbette görevimiz gereği kazadan bazı fotoğraflar almış ve o günlerde babamın muhabirliğini yaptığı Demokrat İzmir Gazetesi’nin gece baskısına yetiştirmiştik. Tek fotoğrafını bizim çekebildiğimiz ve çok büyük ses getiren kazada ne yazık ki kamyon sürücüsüyle birlikte 9 işçi yaşamını yitirmişti. Yukarıda da belirttiğim gibi o günlerin tek şeritli yollarında bile böyle kazalar nadir oluyordu. Cumartesi günü meydana gelen ve 36 kişinin yaşamını alan kazalar ise günümüzde ancak geri kalmış ülkelerde meydana gelmektedir!...