Daha düne kadar hepimiz el birliği ile “Ne Olacak Bu Türkiye’nin Hali” derken ani bir virajla “Ne Olacak Bu CHP’nin Hali” demeye başladık. Ülkemizin ekonomisi, siyaseti, dış politikası, terörle mücadelesi hepimizin problemi. Ancak gerçekten de ne olacak bu CHP’nin hali? Bu konu üzerinde çoğu kimse bir zarar vermeyelim düşüncesiyle ne soru soruyor, ne eleştiri yapıyor. Ancak bizler de tarafsız bir düşünce ile bu konuya bir eleştirisel yönden bakalım dedik. CHP’de “Saraya çıkan partili” olayı bildiğiniz gibi ortalığı karıştırdı. Geçtiğimiz haftanın siyasi gündemini meşgul eden bu konuda şimdilik sular duruldu gibi. Ancak ne olursa olsun bu gibi olaylarda mutlaka bir zararın, kesinlikle bir faturanın ortaya çıktığını umarım biliyorsunuzdur.  Birileri ya bu faturayı ödeyecek, ya da bu faturayı örneklerinde olduğu gibi günahsız (!) partililer ödeyecek. Saraya çıkıp çıkmamak önemli değil de icazet için, destek almak için bu işin etik olduğu hiç de söylenemez. Zira, cumhurbaşkanı olmak için bir CHP’linin destek alacağı en son yer orasıdır sanırım. Olaya gerçekten objektif baktığımızda sarayın, partinin başındaki Kılıçdaroğlu’ndan son derece memnun olduğu bilinirken niye onu yıkacak birine destek olunsun ki? Bu krizde parti istenilen sağduyuyu göstermemiş gibi görülüyor. Kılıçdaroğlu’nun ilk olayın başlangıcında televizyona çıkıp “bu şahsı biliyorum” demesi, Muharrem İnce’yi görüşmemek için oyaladığı, İnce’nin alelacele basın toplantısı düzenleyerek “bu kişi ben değilim” diye paniklemesi, kanal kanal (ki çoğu yandaş muhalif kanal olmak üzere) genel başkanı şikayet ederken tüm partiyi şikayet ettiğini bilmemesi en acemi siyasetçilerin yapacağı şeylerdir. Bu sonuçlarla Kılıçdaroğlu puan kaybetmiş, İnce; kendisinden umulan beklentileri yitirmiştir diye yorum yapılıyor. Bana göre gerçekten partiyi düşünen insan şunları yapmalıydı ki, olay bu günlere gelmezdi. Cumhurbaşkanlığı seçiminde Kılıçdaroğlu tüm organlarıyla birlikte çalışmasına rağmen 21,6 oy alırken, tek başına çalışarak 32 oy alan Muharrem İnce başarılı sayılmalıydı. Sonuçta, Kılıçdaroğlu, “Tek başına bizden yüksek oy aldın, buyur gel partinin başına. Genel başkanlığı sen hakediyorsun, ilk kurultayda benim adayım da sensin” demeliydi. Partisini düşünen kaptan zorla değil de zevkle partisini yükseltmelidir.