Gazetemizin de adını aldığı ve çevreye ün salmış olan Banaz’ın eski yeşilliği kalmamış. Çok doğru!... Her ne kadar ilçeden gelip geçenler beğense de gerçekten Banaz’da yeşillik bütün Türkiye ile beraber yok olmaya doğru hızla ilerliyor. Bir vatandaşımızın paylaşımı beni çok üzdü. “Adı YEŞİL BANAZ!... Kişi başına düşen yeşil alan 1000/3... Gerçekten bu kadar vahim mi durum. Biz ağaçları ha bire kesiyoruz, yenilerini dikmiyor muyuz? İlçenin içine gerekli önemi vermiyor muyuz? Şöyle bakılırsa son yıllarda ilçemizin içine ufak tefek çimlendirmeler hariç ne kadar ağaç dikilmiştir. Bunu sorsak şimdi inanın sağlıklı bir cevap alamayız. Yeşil Banaz’ın yeşilliği tarih oluyor, bitiyor, tükeniyor, tüketiliyor. Bazıları gibi, “BUNLAR YEŞİLE DÜŞMAN” dediği gibi demeyelim de “Neden Yeşili Sevmiyorsunuz?”. Oysa yeşil “hayat” demektir. Ağaç güzellik, orman temiz hava, bol gıda demektir... Hamamboğazı geçidinden Banaz Ovasına doğru çıkında yemyeşil, ferah, dümdüz bir alan adeta Ege’nin müjdecisidir. İşte böyle bir görüntü aklını çelmiş, rahmetli babam Yusuf Sarıoğlu’nun. Hiç aklında yokken aklını almış o zamanlar ki Yeşil Banaz. Yıl 1953, 9 Temmuz 1953 tarihinde Uşak'ın il statüsüne getirilmesiyle Banaz da Uşak'a bağlı ilçe merkezi oldu. Eşme’de dava vekilliği yaparken orada avukat sayısı 3 olunca dava vekillerine mahkemeye avukat olarak katılma hakları sona erdirilmiş. Bu sebeple de babam, kendisine önerilen Kütahya’nın Altıntaş ilçesine gitmeye karar vermiş. Bir arkadaşıyla oraya gidip inceledikten sonra Banaz’dan geçerek geri Eşme’ye dönüyormuş.  Dediğim gibi Hamamboğazı tarafından ovaya çıkıverince içine bir huzur, ferahlık gelmiş. “Yemyeşil bir yer, ne güzel” diye geçirmiş içinden. İlçenin içinden de geçerken yine ağaçlar, yeşillik, ortam dikkatini çekmiş. Sonrasında da içeriye girip cadde ve sokaklarını, hükümet konağını, adliyesini incelemiş ve buraya gelip yerleşmeye karar vermiş. Banaz yenicene ilçe olmuş, güzel şirin bir yer. O tarihlerde dava vekilliği/avukatlık görevi yeniden başlamış Banaz’da. Tabi bir süre geçip işler oturunca burada bugüne kadar verdiği mücadele ile ayakta kalan gazetemizi çıkarmış. Olağanüstü yeşilliğinden etkilendiği için de ilk 1955 yılında çıkardığı gazetesine “YEŞİL BANAZ” adını vermiş. Hikayemiz böyle.  Yeşillik konusuna geri dönecek olursak durum acı bir hale dönüşüyor. Yetmiş yıl önceki şipşirin yeşil bir Banaz’ın halinden eser kalmayınca bilmeyen yabancı dostlarımız bile gazetemizin adının neden Yeşil Banaz olduğunu soruyorlar. Sonrasında da nezaketen, “Evet Banaz yeşillik ve güzel bir yer” diye teselli ediyorlar. Zaman zaman sosyal medya sayesinde eski yıllara uzanan fotoğrafları gördükçe eski yeşil Banaz’ı aramamanın imkansız olduğunu anlıyoruz. Şimdi şehir içinde kalan bizim evimizin olduğu çevrede bile çocukluğumuzu geçirdiğimiz, yemyeşil çimen-liklerde top oynadığımız, maçlar yaptığımız da gözümüzün önünden hiç gitmiyor. Banaz’ın her bir köşesi ayrı bir yeşilliklere sahipti. Hamamboğazı, Evrendede’si, Çatalçam’ı, Üzeyir Yaylası... Ve hep örneklerde anlatıldığı gibi; “Yeşilin her tonuna sahip Karadeniz Bölgesi” gibi. Evrendede’nin yeşilliğini ikiye katlayan fidanlık alanındaki küçük çam fidanları, Hamam-boğazı’nın tepeye çıkında etraftaki doyumsuz yemyeşil çam ağaçları doyumsuz güzellik ve huzur katıyordu yaşamımıza. Elbette şimdi hiç yok diyecek kadar kör değiliz. Ancak azaldığını ve bitmek üzere olduğunu da yine, yeniden tekrarlamak istiyorum. Ve bu sebeple de diyorum ki; önümüzdeki dönemde yeni seçecek olduğunuz BELEDİYE BAŞKANI adayından özellikle bu konularda yerine getireceği sözler alınız. İlçemiz yeniden canlansın, yemyeşil haline yeniden kavuşsun...