Hayat aslında bir istasyon gibidir. Değişik yolculuklara çıktığınız bir başlangıç, ya da varış noktası. Ortasında duramaz hiç bir zaman insan hayatın. En durağan olduğunu zannettiğin, sıkıntıdan çatladığın  günlerde bile, aslında faklı bir değişim yaşanıyordur çevrenizde. İnsanoğlu değişime-gelişime karşı gibi görünse de, en uyumlu varlıktır bu sürece.  Bir yıl önce bize söyleselerdi; evlerinizden çıkmanız yasak-lanacak, sosyal hayata kısıtlamalar gelecek, ciddi bir salgın olacak! Kimse ilgilenmezdi. Her gün güneş yeniden doğarken, bazılarımız güneşi sonsuza dek göremeyecek. Bir çoğumuz ise salgının etkilerinden korkarak yaşayacak uzun bir süre. Kimimiz içe kapanacak, huzursuzluğumuz artacak. Kimimiz ise yeni bir değerlendirmeyle, bilincimizi ve kültürel bakış açımızı geliştirerek (SORGULAYARAK) yeni bir mücadele anlayışı ile hayata tutunacağız. Hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktır artık. Toplum olarak eski reflekslerimiz ile yaşarsak, ekonomik-sosyal-siyasal ve ruhsal sıkıntılar devasa boyuta ulaşacak ve yok olmanın eşiğine geleceğiz. Yeniden düzenlenen hayatımızda; İNSANİ, AHLAKİ, DEMOK-RATİK DEĞERLERİ ön plana çıkararak yeni bir yaşam, yeni bir yaşanacak ülke kurabiliriz. Madencinin gasp edilen haklarını, depremde çarpık düzenin sonucu öldürülen insanlarımızı, çarpık eğitim sistemini, israf düzenini, hak adalet kavramlarını sorgulamamız ve bu çürümüş yapıyı oluşturan nedenlere karşı durmamız gerekiyor. Bizim için daha iyi, güvenli, gelişmiş, herkesin işinin ve aşının olduğu bir ülke kendiliğinden oluşmayacak. Ortak bir çaba ve mücadele ahlâkı ile yok edilen tüm değerlere sahip çıkarak, bu günümüzü ve geleceğimizi kurtaracağız.  Gelin bu andan itibaren İstasyon da; barışa, umuda, sevgiye, dayanışmaya, paylaşmaya, üretime, doğaya, doğruya, bilime, evrensel değerlere ve birlik olmaya doğru yol alan trene binelim. Ölüm aramızda kol gezerken bile iyiye güzele olan isteğimizi güçlendirelim.   Kürşat Kacargil