Toplumumuzun kanayan yaralarından biri de iş güvenliği. Yıllardır aynı manzaraları görüyoruz; uzmanlar, gazeteciler, yazarlar, hatta karikatüristler bile bu konuda yazıyor, çiziyor. Ama sanki herkes, kurallara uymamak için inadına bir savaş veriyor.   Peki neden? Neden bizim memleketimizde kuralsızlık kural olmuş durumda? Maddi imkânsızlık mümkün mü? Hayır. Yeterince para da var, malzeme de. Bugün her türlü güvenlik ekipmanını bulmak çok kolay. Ama geriye bir şey kalıyor: vurdumduymazlık.   “Ne olacak ya, bir şey olmaz.” İşte bu söz, belki de iş kazalarının en büyük nedeni. Kurallara uymak, önlem almak yerine, görmezden gelmek daha kolay geliyor. Ta ki bir kaza olana kadar… O zaman pişmanlıkların bini bir paraya iniyor, ama kaybedilen can geri gelmiyor. Bir başka büyük sorun da inşaat sahalarının denetimsizliği. Bir bina ya da şantiye alanına çalışanlar dışında kimsenin girmemesi gerekirken, ne yazık ki ülkemizde durum tam tersi. İnşaat alanlarının çoğu açık, çevresi kapatılmamış. Çocuk da girebiliyor, yoldan geçen de. Bu da sadece işçiler için değil, herkes için ciddi bir tehlike oluşturuyor. Oysa yapılması gereken belli: Her inşaat sahasının etrafı kapatılmalı, bariyerler konulmalı, uyarı levhaları görünür şekilde yerleştirilmeli. Ama biz hâlâ “nasıl olsa kimse girmez” diye düşünmeye devam ediyoruz. Son yıllarda denetimlerin sıkılaştığı söyleniyor, evet. Ancak bu yeterli mi? Kesinlikle değil. Yetkililer, taviz vermeden denetimlerini en üst seviyeye çıkarmalı; iş güvenliğini ihlal edenlere göz açtırmamalı. Çünkü yapılan iş kadar, alınan önlem de değerlidir. Eğer bu konuda görmezden gelmeye devam edilirse, aynı acılar yaşanmaya devam eder. Maddi kayıplar, işsizlik, sakatlıklar, can kayıpları... Hepsi bu umursamazlığın bedeli olur. Unutmayalım, insan sağlığı her şeyden önce gelir. Bu sadece bir kural değil, evrensel bir sorumluluktur. Ve bu sorumluluk ihmal edilmemeli.